Familie weer bij mekaar

Ten slotte heb ik besloten toch maar de moeite genomen om de epiloog te schrijven.

Het waren lange weken alleen thuis te zijn en Els en de kids nog in Kenia. Maar als je geduldig wacht en veel Skyped dan is het vanzelf de dag geworden dat ook de rest thuis kan komen.

Met de ontvangstcomité, Gerda en Dick en de Kids en Pake en Bebbe, naar Schiphol en dan uitkijken naar 1 blond koppie en 2 bruine krullenbollen. Door een raam zien we ze voor het eerst. Els neemt eerst de tijd om ze aan te kleden naar NL standaard, Andrew de jas van Paul en Paul zelf een sweater met een hood. De kinderen kijken me eerst verdwaasd aan door het raam waar iedereen als voor gek staat te zwaaien. Nog even wachten en dan komen ze door de deur. Andrew stopt gelijk in de deuropening door alle commotie! Maar als hij ziet dat zijn broer mij in de armen vliegt krijgt hij meer vertrouwen. Hij zegt nog niks maar op mijn knie zitten en de vliegtuigballon aannemen van Gerda gaat al wel. Zo kennen we Andrew wel, eerst de kat uit de boom kijken maar dan lekker rennen met de ballon.

Wel vreemd dat ik (en Els) hem al 9 maanden kennen en de rest nog niet. Ook wat skype toch al bekend maakt. de rest van de familie zijn zeker geen vreemden meer.
We gaan gelijk daar even drinken en Els verteld dat Paul de hele vlucht filmpjes heeft gekeken en Andrew behalve een uur slapen constant Els als klimrek in gebruik heeft genomen. Alles was prima gegaan, alleen de douane in Kenia deed nog even moeilijk over de visum van Els: "You're illegal in the country" "What you did is illegal and not good, now go, go". Dat wilde Els wel.... Het is illigaal om langer dan 6 maanden in Kenia te verblijven en tijdens de adoptie laat je niet zomaar je kind achter om even heen en weer te vliegen naar het buitenland. Er was een mogelijkheid om Tanzania in te rijden naar het stadje Arusha om een stempel te scoren maar tegenwoordig moet je niet alleen het land uit maar ook uit de oost Afrika unie.

Nadat we afscheid hadden genomen van Michael en Edith en Jeremiah, die in hetzelfde vliegtuig zaten, rijden we naar huis zonder file. Thuis aangekomen is het al donker maar Andrew had een missie en dat was aanbellen bij de voordeur. Nadat Pake een helpende hand had geboden rende Paul naar boven naar zijn bed, ook Andrew wilde kijken en het zag er precies zo uit als de foto's en op skype. Snel werden de cadeautjes bekeken maar in de huiskamer was de drum favoriet. Dan weten de buren ook dat we weer thuis zijn :-) De eerste nacht gaat zoals geadverteerd alleen Andrew wordt een beetje vroeg wakker, dit gaat hij vaker doen...Ze vallen met de neus in de sneeuw en behalve de handschoenen zijn de extra kleren geen probleem. De kou is geen probleem, alleen wat een gedoe ook al weer met het aantrekken van alle attributen..

Bij de kinderen lijken er geen aanpassings- problemen, wij wennen nog wat. We doen het rustig aan met de bezoekjes en Paul gaat al snel weer naar zijn nieuwe school en die bevalt goed! Andrew gaat wat later maar dit doet hem goed. Hij hangt minder aan ons en wil al afspreken met vriendjes net als zijn grote broer.

Kwaheri Kenia, het was weer een geweldig avontuur!

Pake daar bel

Daar was ik 10 uur geleden

straks mag ik

Dus zo ziet het gras eruit in Nederland

Welke molen, gaan!!!

Han naar Nederland.

Om 05.30 uur op 6 november is Han naar Nederland vertrokken. Paul was heel verdrietig en Andrew was helemaal van slag. En ik vond het vooral spannend hoe het zou voelen alleen in Nairobi te zitten met twee kinderen. De eerste dagen waren zwaar, vooral omdat de kinderen meerdere keren per nacht uit bed kwamen. Nu gaat het gelukkig een stuk beter.

Met mij (Han) ging het prima, de vlucht verliep redelijk en ik werd goed opgevangen door mijn zus Jeannette. Wel was er nog even een momentje, nog maar 5 meter verwijderd van mijn zus, de matglazen deuren van de douane gingen al open...Daar werd ik aangesproken door de douane die de manden verdacht vonden of interessant. Gibt es schlangen im korb? Wel even omschakelen in het duits, Nein keine schlangen",wat wel, wilden ze weten, ik zei kralen wat de reactie opriep: "Koralen". Nein, nein en ik werd meegenomen naar de scan. Dit was voldoende geruststelling en ik kon alsnog m'n zus een hug geven. Daarna friet met satesaus halen en even uitpuffen met de eerste verhalen. Jeannette bracht me daarna naar huis en ik belde bij de buren aan voor de sleutel. In de kamer hoorde ik Kimi al huilen:"HOOW, HOOW. Die had me al gehoord!! Toen de kamerdeur openging wist Kimi van gekkigheid niet wat te doen. Cirkeltjes draaien en huilen en gek doen, met de belofte dat ik nog even zou buurten heb ik de hond meegenomen naar huis.

Wat perfect was het huis klaargemaakt, tot in de kleinste details! De handdoeken hingen in de W.C. en in de keuken. De bedden waren opgemaakt en de handdoek lag klaar in de douche. Boodschappen in de koelkast en de krant op tafel. Zo mooi wordt het niet meer, hahah. Geweldig bedankt!!

Even douchen en met de hond wandelen, Kimi wist nog precies op welke hoek ze brokjes kreeg en wat onze ronde was, ik kon haar achterna lopen, alsof ik niet weg was geweest. Daarna bij de buren borrelen en al de eerste verhalen uitwisselen. Errug gezellig weer. Daarna moe in mijn klaarstaande bedje gedoken. De volgende dag naar beneden en begroetingsritueel met Kimi, toen viel het al op, wat is het stil in het huis in je eentje.... Dit zou ik daarna nog veel meer voelen.

Ondertussen ben ik 1001 dingetjes aan het doen en uitkijken om gek te doen met de kinderen met Skype. Het leukste is nog drummen op de drumstel van Paul maar ook de kamers heb ik kunnen laten zien. Ze komen in een warm nestje terecht. Met de fotoos van zijn slaapkamer die we al hadden laten zien was het niet eens zo spannend voor Andrew. De cadeautjes op de kast, die zijn interessant!

Ook bij mijn moeder geweest die al 2 x is verhuisd sinds ik weg was en die was zo moe dat ze maar af en toe de ogen opende. Toen ik later weer bezoek kwam was het wat beter maar triest m'n moeder zo te zien die me alleen een smalle glimlach kon geven en ik heb bij haar bed gezeten en haar hand vastgehouden.
Ze heeft later nog 1 keer de ogen open gedaan waarbij ze Andrew kon zien. Een week later is ze overleden.

De laatste 2 weken vallen Els zwaar. Stempels halen downtown, kinderen lopend brengen en halen van school, 4 koffers inpakken, spulletjes verdelen over de schoonmaakster Maria, de guards en andere bekenden. De huisbaas komt nog een paar keer langs om te proberen extra geld te ritselen, mooi dat Els de fiets van Paul als ruilhandel kon aanbieden. Gelukkig wordt ze regelmatig uitgenodigd door andere families om te komen eten. Maar dan is het zover, taxi Paul regelen en errug vroeg opstaan. Kenya uitzwaaien en gaan!

Het was weer gezellig

Kenya airways

skype favoriet

Andrew 4 jaar!!

Over 3 nachtjes, over 2 nachtjes, nog 1 nachtje slapen en dan ben je jarig en dan wordt je 4! Met cadeautjes en cake. "Carrotcake en chocoladecake wil ik"! Krijg jij carrot en chocolade cake, als de prioriteiten maar duidelijk zijn. Om half 7 kwam onze kleine ondeugd al zeuren. Even boterhammen maken en de t.v. aan en we konden zowaar tot half 9 blijven liggen, eerste cadeau is voor Mama en Daddy.
 Dit keer hadden we ze wel de kleren aangedaan wat het foto schieten een stuk makkelijker maakt. Met het uitpakken  kon Andrew niet stil blijven staan. Huppelend heeft hij alles uitgepakt. Daarna kwam de onvermijdelijke vraag wanneer de cake kwam, pas bij de visite.
Heerlijk keuvelend en spelend hebben we de tijd doorgebracht totdat het tijd was om bij het zwembad de spullen klaar te leggen en slingers op te hangen. De beheerders van het appartementencomplex hadden in hun wijsheid besloten voor de 2de keer in 3 maanden het gras te bedekken met zand. De weergoden maakte het geheel af door compleet Lake Naivasha uit te storten, de nacht voor het feestje.
Maar modderfeest vinden kinderen ook leuk!

Gelukkig heeft Tom meegeholpen met de slingers ophangen, balonnen opblazen en wat planken neerleggen zodat de gasten zonder al te erge moddervoeten op het feestje konden arriveren. Andrew vond de cake heerlijk en de cadeautjes geweldig! Jammer dat het met zo veel kindjes moeilijk wordt om alle cadeautjes in de gaten te houden. Dit resulteerde dan ook in een plons, Andrew vergat te kijken waar het modder ophoudt en het zwembad begint.

Gauw even naar boven en droge spulletjes aandoen. Ik was er ook een beetje onderstboven van want ik ben hierna vergeten om nog foto's te maken. Toen we terugkwamen hadden alle kinderen dezelfde kleur kleren aan, modderrood. Er waren er ook die hadden uitgevonden dat je het in je haar kunt smeren. Onder het genot van een wijntje, biertje of sapje stonden de ouders dit schouwspel te bekijken. Tot het begin van de avond zijn we lekker doorgegaan, daarna pannenkoeken bakken en uitgeteld naar bed.
Vanaf vandaag gaat Andrew elke ochtend naar de peuterklas. De kleuterklas stellen we nog even uit totdat we in Nederland zijn.

Tom heeft de slingers hangen en de planken liggen

Of je hebt ze in beeld of je praat erover

Niet in het water vallen, he?

Het lijkt wel een eiland

Ook op school is Andrew jarig,  compleet met kroon

6 november week vertrekt Han naar Nederland en wij volgen hem als alles goed gaat op 1 december.

Kembu camp Nakuru

Met onze vrienden Ingrid en Frank besloten we naar Nakuru te gaan! In de schoolvakantie 6 dagen rond  kijken in een ander deel van Kenia nu het nog kan. De weg erheen gaat over de rand van Rift Valley en via een goede weg kom je al tot 2700 meter. Hier is een mooi stukje straatbeeld te zien van Kenia. Overal zie je standjes en rekken met producten van de streek. Veel groenten en andere natuurproducten maar ook kunst     verkopen ze langs de weg. Op 2700 meter verkopen ze dan weer koeien- en schapenvellen en van die "Russische" mutsen met kleppen over de oren, specialiteit van de streek. En dat met een klimaat met hele milde winters. Af en toe zie je vergezichten zoals Mount Longonot, Lake Naivasha, Lake Elementeita en Lake Nakuru. Aan de rechterkant zie je de bergen van Aberdare. We rijden door Nakuru heen en vlakbij Njoro komen we bij Kembu Camp, http://kembu.com/.

Dit is een werkende boerderij met uitzicht op de rift valley en schone lucht. We hebben een sfeervol ingerichte kleine cottage met balkon en veranda. Takken zijn verwerkt in de muren en ook als attributen zoals douchestang of w.c. rol houder. Verschillende honden lopen los over het terrein en komen even buurten, een klein harig keffertje is de baas van hondenspul en wordt al snel geaaid door de kinderen maar ja hij heet dan ook "Pasta". Zelfs Andrew vindt dus deze hond te vertrouwen. Later komt een Deense dog aanwaggelen en deze is duidelijk te groot voor de comfort zone, ook te hoog om te aaien eigenlijk. Ook gaan we een middag kijken bij het melken van de koeien en voederen van de kalfjes. Deze koeien zijn heel anders dan de Masai koeien langs de weg, weldoorvoed en errug groot. De kinderen vonden het heel spannend om zo dichtbij te staan. Samen spelen de kinderen de hele week lekker met elkaar op de veranda, ook op de tripjes die we maken zijn ze lekker bezig of worden we verrast door een serenade van radiomuziek of schoolliedjes.


De tweedde dag gaan we naar Castle Egerton en met veel vragen moeten we het vinden. Met de antwoorden en vingerwijzingen komen we niet ver maar uiteindelijk zien we het liggen. Om een vrouw te overtuigen te trouwen en te leven met hem in Kenya laat Lord Egerton het ouderlijk huis van zijn geliefde  nabouwen bij Nakuru begin 20ste eeuw. Na het voltooien van de bouw vertelt zijn geliefde verliefd te zijn op een ander. Dit weerhoudt hem niet om de rijke flamboyante `Out of Africa` man te spelen incluis een vliegtuig van de Wright Brothers.

Daarna gaan we naar het Lake Nakuru National Park . Omdat we mee mochten rijden met de gehuurde bus van Frank en Ingrid konden we toch een beetje de kosten drukken. Frank en Ingrid hadden van de big 5 de luipaard nog niet gezien en wij de neushoorn. Over neushoorns struikelde je bijna in het park dus dat is goed gekomen en toen kwam er een melding via de 27 mc bakkie van de chauffeur, 5 neushoorns bij elkaar! Toen we daar aankwamen zaten de mensen in de 2 aanwezige busjes de andere kant uit te kijken. Het was een echt zoekplaatje maar toen zagen we hem op een gevorkte tak liggen. Een luipaard waar er maar 2 van in het hele park rondliepen. Na 10 minuten kreeg hij er genoeg van en met soepele sprong landde hij in het hoge gras en weg was hij (of zij).
In het meer zitten heel veel flamingo's en pelikanen. Dat was van boven het uitzichtpunt op de rots een prachtig gezicht. De aanwezige chinezen hadden meer aandacht voor Paul en Bette en zonder gene gingen ze allemaal om de beurt op de foto met de kinderen. Met wat voor een verhaal gaan ze thuis uitleggen wat ze aan het doen waren? Zonder op straat te komen toch met 2 echte Keniaanse kinderen op de foto? We hebben het maar stil gehouden dat 1 ervan Ethiopisch  is.

Later in de week zijn we ook nog richting Lake Bogoria en Lake Baringo geweest. De natuur is daar heel anders en je rijdt van de rift af van 2000 meter naar 1000 meter. Droger en warmer is het dus. Ook zagen we af en toe nog een verdwaalde struisvogel langs rennen. Daar hebben we nog in een "hot spring" gezwommen en bleven lekker in het 35 graden warme water toen er enorme plensbui overkwam.
Hier verkochten ze honing en meloenen langs de weg en op de terugtocht hebben we nog veel lol gehad met de dames met het onderhandelen en uitzoeken welke meloen en potje honing we wilden hebben. 20 dames verdringen elkaar bij het geopende autoraampje maar na wat los geleuter van beide kanten waren we 2 meloenen en een oude whiskey fles vol honing rijker. Ook zijn we nog even gestopt op de evenaar voor een foto.

Verder hebben we nog een trip gemaakt naar de Menengai krater, de een na grootste van Afrika waar er veel energie wordt opgewekt voor het land door koud water in geboorde gaten van een paar kilometer  te pompen en de stoom naar boven door turbines te leiden.

Op de terugtocht zijn we nog langs Kariandusi site geweest een prehistorisch vindplaats van de Leakey familie waar we veel obsidian en lava gereedschappen te zien kregen van tussen de 1,4 miljoen en 200.000 jaar oud. Veel oude mensenrassen komen onder andere hiervandaan.

Open dak is leuker dan de dieren

Kom erbij...

aan de lippen te zien is het een witte neushoorn

kijk uit voor de bavianen

zoekplaatje

koude hoofden, warme lijven

waar is het uitzicht nou?

niet naar achteren vallen

Dit was onze laatste trip voorlopig buiten Nairobi en wat gaan we het missen! Vooral de mensen en bedrijvigheid op straat. Handkarren en Matatu's, vrachtwagens uit de jaren 60, markten langs de weg. Met de opvoeding van de kinderen hebben in ieder geval 1 ding goed gedaan want wat zijn ze lief onderweg, (Andrew hebben we trouwens wel een paar weken lang moeten uitleggen dat onderweg lang niet zo erg is als het woord zegt), maar met de radio aan lekker zingen en spelletjes doen. Als de rit wat langer duurt gaan ze slapen of ze vragen wat er allemaal te zien is.

Judgement bij Mugo

Eindelijk, eindelijk was het dan zover gisteren. Om 12 uur zou onze Judgement getekend worden door Honourable Mugo. We stonden met 4 stellen op de lijst waarvan 3 Nederlanders. We zouden zelf rijden en Frank met Simon meenemen. Om er helemaal klaar voor te zijn zouden we vroeg vertrekken. Op het moment dat Frank instapte belde zijn advocaat op: "Hurry, she is going quikly through the list". Met gezwinde spoed haastte we ons naar Milimani high court. Daar kregen we te horen dat ze uit lunchen was...

Daarna was het wachten in de gangen van de rechtbank, zou ze terugkomen of te moe zijn? Met wat vertraging arriveerde ze weer en mochten we met z'n allen naar binnen. Toen werden we weer eruit gebonjourd, 1 stel tegelijk.
Het Zweedse stel mocht eerst en na 10 minuten kwamen ze weer buiten; NIET goed!!! Heeft Mugo weer 1 van haar buien, slecht geslapen, haar honourable teen gestoten, zich verslikt tijdens lunch...
Frank en Simon mochten naar binnen, zou Mugo het vervelend vinden dat Ingrid er niet bij was en dochter Bette?? Na 10 minuten kwam hij weer naar buiten, omdat wij gelijk naar binnen gecommandeerd werden, konden we in het voorbijgaan alleen vragen:"goed?". Een ingetogen "ja"en een bemoedigende knik van Frank."

We schoven in de banken en gingen zitten, de advocaat stond en na wat onverstaanbaar gemompel zij Mugo "You may be seated". Aiii, eerste faux pas al gemaakt. Daarna voerde ze de spanning nog even op, onze gezellige drama queen!
Ze nam het rapport door met de juiste pauzes. "Bankstatement...........ok, Policereport...........ok, Legal guardian...........ok, Child department.......ok. Bij elke pauzes verwacht je, not ok maar nadat ze het spel lang genoeg vond duren zei ze:"We grant you....... en de rest hoorde we al niet meer. Andrew Eugene Tuti Bergstra is officieel onze zoon!!!!! Je moet er even op wachten maar dan heb je ook wat! Ook Peter en Anouk met Sarah werden goedgekeurd.

In de gangen nog even gevraagd aan Ogutu wat er aan de hand was met het zweedse stel en de legal guardian in Zweden was een alleenstaande man en dat vond Mugo niet goed. Niet te geloven dat je al meer dan 9 maanden in Kenia zit met een heel voortraject, 2 rechtzaken hebt gehad, beoordeeld door 3 instanties en dan pas(!!) zo weggestuurd wordt. Dit stel zit er al een maand langer dan ons, sinds januari. Mugo heeft weer iets nieuws gevonden om over te zeuren ten koste van het geluk van een stel met kind. Ook de advocaten wisten niet wat ze hier mee aanmoesten, het enige wat we hoorden was "its been strange all morning".
Moeten ze nu een nieuwe Guardian vragen, rapport laten aanpassen, legaliseren en opsturen en dan... 2de court opnieuw en Judgement opnieuw.... Wat zullen die mensen in de put zitten, je kunt er niks aan doen, je hebt het niet in de hand, de onzekerheid moet overweldigend zijn. Als je dan bedenkt dat zoiets net zo goed ons had kunnen overkomen. Je loopt op een heel dun lijntje wat goed is en meer dan hopen kun je niet doen.

Wij zijn met 3 stellen in de file terug gereden, even bij Java uitpuffen en daarna onze Paul ophalen van de Nederlandse school. Hij had afsluiting van het semester met een olympische sportdag en wij konden er niet bijzijn.. Daar kwam hij aanlopen en hij had 3 medailles om zijn nek!!! 1e plaats voor hardlopen, 2 de plaatsen voor verspringen en discuswerpen. Andere ouders vertelde dat ze helemaal onder de indruk waren van onze Paul," Die jongen wacht een prof carriere en hij kon echt alles goed", hoorde we zeggen. Wij ploften bijna uit elkaar van trots.
Een mooie afsluiting van deze emotionele achtbaan die adoptie heet.

We staan weer buiten en proberen het te geloven

daar staan we weer

hebben ze hier geen champagne.. dan maar coffee latte

illigale foto in court, niemand zeggen

Mount Mongolot

Na het balen over de verloop van de procedure wilde ik (Els) wat gaan doen om mijn zinnen te verzetten. Toen me werd gevraagd mee te gaan Mount Longonot te beklimmen hoefde ik niet lang na te denken!

Mount Longonot (een vulkaan in de Great Rift Valley die als laatste actief was in 1860)  ligt zo'n 70 km van Nairobi en staat bekend om zijn mooie vergezichten op Lake Naivasha en de vele kloven en heuvels. We hebben de berg ook al kunnen zien toen we met een bootje op Lake Naivasha zaten.
 Om 07.00 uur in de ochtend werd ik met een aantal anderen opgehaald door taxi Edwin. Al snel konden we mount Longonot zien liggen. Na een dik uur rijden en een kop koffie konden we het aan!
Met z'n zevenen liepen we met stevige pas naar boven tot het steiler begon te worden. De stevige klim, mijn conditie en de hoogte zorgden ervoor dat ik een aantal keer buiten adem was en even moest stoppen. Maar het uitzicht daar is zo prachtig en de lucht zo fris (wat wij niet gewend zijn in Nairobi) dat de stops voor mij en de rest van de groep alles behalve een straf waren. Na een klein uur naderden we de rand van de krater.

 Een broodje en wat water later begonnen aan de ronde van zo'n 10 km op de rand van de krater. Prachtige steil begroeide rotswanden aan weerskanten, een eenzame giraffe onderaan de berg, een prachtige blauwe hemel en goed gezelschap, wat wil je nog meer! En toen het mooiste moment, het behalen van het hoogste punt van de berg. Wauw, dat geeft een goed gevoel!! Hebben we toch maar mooi gedaan! Even nagenieten op de top, voordat we onze ronde afmaakten. De afdaling was door het losse zand erg lastig! Meerdere Kenianen renden ons op slippertjes voorbij. Daar zijn onze Hollandse lijven niet op gebouwd! Al hebben een aantal mannen wel een dappere poging gedaan.

Aangekomen op de grond hebben we een heerlijk verkoelend drankje genomen voordat onze rit naar Nairobi weer begon. Een heerlijke dag en helemaal niet aan de procedure gedacht! Missie geslaagd!

Gaan we hier nog rond?

daar voeren we met het bootje

Lake Naivasha

ff hangen

gehaald!!

stand van zaken

Vandaag zou onze Judgement getekend worden volgens rechter Mugo. Het circuleert in adoptieland al weken van de geruchten wat er gaat gebeuren. Geruchten omdat niemand weet wat er precies gaat gebeuren. De advocaten niet en het L.A.N. niet. Iedereen probeert de laatste info te krijgen. Er is een nieuwe rechter die de achterstand lijkt weg te werken maar deze wil geen zaken overnemen van de anderen. 2 van de 3 rechters gaan komende maandag weer aan het werk, maar niet onze rechter Mugo. Het gerucht is dat de uitslag van de vetting board 12 oktober is. 

Dit is slechts een korte samenvatting van wat er allemaal gezegd is en wat er allemaal gespeculeerd wordt. Meerdere stellen zitten in hetzelfde schuitje en iedereen doet mee met de vraag "heb je al gehoord"? Dit natuurlijk omdat er geen feiten zijn, de dingen pas duidelijk worden een dag van te voren en de spanning zit er goed in. Er zijn vaders die weer terug moeten, het geld raakt op en de onzekerheid maakt het moeilijk om in de toekomst te kijken en plannen te maken.

Wij maken al voorbereidingen dat ook ons gezinnetje uit elkaar gaat de eerste week van november. We zijn afgelopen week naar de Nl ambassade geweest om de laatste vragen te stellen en ik heb al een handtekening gezet op de paspoortaanvraag van Andrew. 

Ondertussen gaat het leven gewoon door voor de kinderen. Paul gaat morgen met zijn vriendinnetje Anna zwemmen. Andrew heeft weer een nieuwe huidziekte, het wordt warmer hier in Nairobi en de muggen beginnen weer te vliegen.

Hieronder de "Causelist van de High Court" van 28 september. We staan erop als nummer 105 A.T. en er staat boven "will be delivered on notice". Dat betekent, niet vandaag maar het wordt nog bekend gemaakt wanneer wel, een dag van te voren dus. We hadden ook nog even hoop dat Meneer Barasa de zaken over zou nemen  maar hij is geen rechter maar een soort register clerk. 

Dit alles ter info, meer weten wij nu ook niet.    

HIGH COURT - MILIMANI LAW COURTS

28TH SEPTEMBER 2012

FAMILY DIVISION

3RD FLOOR

I.N. BARASA (D.R.)

COURT ROOM NO. 46

9.00 A.M.

MENTION

1.    HCA 13/2011     Peter Pfister vs. Mary Njoki

NOTICE

TAKE NOTICE THAT THE FOLLOWING RULINGS AND JUDGMENTS WILL BE DELIVERED ON NOTICE.

1.    ADOPT.  128/2011In the matter of Adopt. of Children: Re: M.M.

2.    ADOPT. 110/2012 In the matter of Adopt. of Children: Re: G.H.Z.

3.    ADOPT. 126/2012    In the matter of Adopt. of Children: Re: R

4.    ADOPT. 135/2012  In the matter of Adopt. of Children: Re: H.R.

5.    ADOPT. 29/2012     In the matter of Adopt. of Children: Re: A.N.

6.    ADOPT. 79/2012    In the matter of Adopt. of Children: Re: F.M.

7.    ADOPT. 49/2012    In the matter of Adopt. of Children: Re: N.N.I.

8.    ADOPT. 105/2012    In the matter of Adopt. of Children: Re: A.T.

kom op broertjes, op de foto

En nu stoer kijken

ik wil tanden zien!